Zonaanbidders van het lentelicht. Kleurgevend aan de wintertinten bruin, grijs en donker.

Wat een contrast dit jaar. De mens die zich rustig en gedeisd moet houden maar de natuur die, door veel zon en warmte, explodeert en gewoon doorgaat. Niet binnen blijven maar vol die bloemknoppen open om de kleuren te laten zien en te shinen. Wij met onze hoofd bij de toiletrollen, vogels volop fluitend zoekend naar een partner. Misschien overleefd de natuur de mens wel.

Voor nu geniet ik van deze plaatjes en herinner ik mij de muffe geur van de grond toen ik plat lag voor de foto’s. En de vieze kleren nam ik toen maar voor lief.

Bai de wee, de bosanemoontjes schitterden in al hun pracht. Kelkblaadjes helemaal gespreid om het maximale licht te kunnen vangen en ons wakker te schudden uit onze winterslaap. Heb er voor dit jaar van genoten en hoop dat ik dat volgend jaar weer mag meemaken.