Wat heb je lang gewacht, oranjetipje. Sinds vorig jaar, toen je nog een heel klein groen rupsje was. Dat popje in de cocon toen de winter kwam. En nu het voorjaar is gekomen spreidt jij je vleugels. Ook al moet je soms voorjaarsstormen en nachtvorst trotseren, overdag fladder je gewoon rond om iedereen te laten zien dat de lente is begonnen.

Helaas, zodra de zomer begint, dan ben jij alweer weg. Maar gelukkig laten je kinderen ons volgend jaar weer zien dat de winter voorbij is. Dank je wel oranjetipje, dat ik je de afgelopen weken van zo dichtbij heb mogen aanschouwen. Tot volgend jaar!