Voorbij gevlogen is de tijd, zoals een libel dat mooi en snel kan doen, vanaf april van dit jaar. Terwijl ik met mijn hoofd nog volop bij de libellen en vlinders zat ben ik pardoes in de herfst gezet. Ik zie al links en rechts kleurige bladeren aan de bomen en dagen vol regen en wind zijn ook al gepasseerd.

Terugblikkend naar de afgelopen maanden, maak ik de mooie momenten weer mee. Vlinders en libellen welke wachten in het ochtendauw. Ze keken naar mij uit tot ik een plaatje van ze had getrokken. En met de eerste warme zonnestraal die mijn gezicht raakte, zeggend dat de dag begonnen was, probeerde ik zo een fraai mogelijke foto te maken. Dat ik daarbij meestal op de grond lag of mezelf in rare bochten moest wringen om tot een opname te komen vergeet ik dan meestal, want de rest was zoveel mooier.

Ik zal langzaam maar zeker mijn aandacht moeten verleggen naar andere onderwerpen, omdat het de komende tijd het te koud wordt voor mijn gevleugelde vriendjes. Ik zeg nu alvast tot volgend jaar, ik zal geduld moeten opbrengen om de donkere maanden te moeten overbruggen. Gelukkig heb ik de plaatjes!