Oktober en november konden natuurlijk niet voorbij gaan zonder paddestoelen. Plat op de grond gelegen, probeerde ik menigmaal een goede standpunt te krijgen, om daar een fraai tafereel van te maken. Door mooi zacht herfstlicht en najaarskleuren van de gevallen bladeren. De geur van hummus en regen kroop dan mijn neus binnen. Zag ik daar een wants voorbij lopen? Er was zelfs een springstaartje die over mijn display kroop. Nou, dan lig je toch echt wel op de grond.

De ene keer lukte het mij om er een foto van te maken, maar véél vaker kwam het plaatje niet tot zijn recht. “Ach ja” denk ik dan, “de volgende keer beter”. Maar de tijd gaat veels te snel en die volgende keer komt dan te laat. Of misschien niet meer. Nu ik dit schrijf is het alweer december. Ik ben een aantal weken al niet meer op zoek geweest naar paddestoeltjes, heb mijn macro spullen een beetje opgeborgen en ben al een aantal keren een landschapje gaan fotograferen. Zo hoop ik de winter door te brengen zonder in slaap te vallen. Ik geniet nog even van de foto’s.

Rest mij nog een ieder prettige feestdagen te wensen en het allerbeste voor 2022 te zeggen.