“Jij hebt voor mij het voorjaar van 2023 op een kier gezet. Ik zeg op een kier, want het was soms erg koud.”

Mij hoofd zal vol met nieuwe ideeën hoe ik dit fotografisch zou gaan aanpakken. Wandelschoenen gereed, fototas schoon gemaakt en heringedeeld en goed aangekleed op zoek naar de oranjetipjes. Ik wacht altijd nog een paar dagen na de eerste meldingen, dan weet ik zeker dat ik ze ook kan vinden.

’s Ochtends in het bos aangekomen, is het zoeken naar de vlinders Je hartje maakt toch altijd een sprongetje wanneer je de eerste ziet. Zeker wanneer dat de allereerste van het jaar is. In mijn fototas zie ik dat ik toch het een en ander ben vergeten. “Dan maar doen met wat je hebt he?!”. Eerst een paar foto’s voor de heb en daarna proberen om wat creatievere plaatjes te maken. De tijd vliegt voorbij en op een bepaalde moment gaan de vlinders ook vliegen. Ga maar. Heb een mooie dag.

Daarna ben ik nog een aantal keren terug naar het bos geweest, steeds hopende op meer vlinders en mooiere momenten. Maar het werd steeds moeilijker om een “tipje”te vinden en ook andere soorten zag ik niet. Wanneer ik anderen moest geloven was “het beste” alweer voorbij. Heb ik dat weer. Links en rechts zie ik ook anderen melden dat het dit jaar nog er weinig is met vlinders. Jammer.

Ach ja, ik ben al blij met de shotjes die ik gemaakt heb. En de lente is net begonnen.