Mijn eerste heideblauwtje van dit jaar. Vorig jaar had ik ze voor het eerst gezien, of beter gezegd, er écht op gelet. Ik had mezelf toen ook voorgenomen om in 2021 een fatsoenlijke foto ervan proberen te maken. Met een mooie achtergrond, een kleurige voorgrond en natuurlijk de vlinder.

Gelukkig stond de dopheide al in bloei; de kleur kon ik afvinken. Er lag een laagje dauw wat het geheel al completer maakte. De zon was er niet, want die speelde verstoppertje achter de wolken met af en toe een steels straaltje werpend. Nu opzoek naar het heideblauwtje. Mijn oog viel er gelijk op. Wat zijn ze toch klein, zó miniem. Kleiner dan het icarusblauwtje. En die vond ik al fijn en teer. Ik ben er als een blok voor gevallen en plat op de grond heb ik mijn foto’s gemaakt. Heb nog naar de oranje stippen gekeken en de gestreepte voelsprieten bestudeerd. Toen het zijn vleugels open deed om die ene zonnestraal op te vangen heb ik de foto van de dag kunnen maken.