Hazenpootjes komen het hele jaar voor, want ik heb ze ook al in lente en zomer gezien. Echter in de herfst zie ik ze echt massaal op veldjes van houtsnippers. Daarom noem ik ze maar wintertulpen; met hun kelkjes zo statig omhoog.

Zolang ze nog een pootje zijn, kunnen ze nog wat van het weer hebben. Wanneer het echt een stoeltje wordt, zijn het tere schepseltjes die bij harde wind of veel regen knakken. Ik heb al eens meegemaakt, dat ik ergens tegen de middag ging kijken en ik alleen maar omgebogen hoedjes zag. Jammer. Maar wat zijn ze schitterend om te zien. Vaak kijk ik naar een veldje en zoek ik de mooiste en de meest aparte eruit om dan, plat op de grond, mijn lens erop te richten en een wonderlijke wereld open te laten gaan. Dan zie ik op mijn schermpje een sprookjeswereld ontstaan. KLIK, voor eeuwig vastgelegd.